کربلا به «رفتن» نیست؛ به «شدن» است...
اسباب بازیهایم، فدای دختر حسین (ع)
شـمر نمازش را میخواند، روزه اش را می گرفت، آشکارا هم فسق و فجور نمی کرد، و شاید اهل رشوه و ربا هم نبود...
معاویه، ابن‌زیاد، عمر سعد و.... هم همینطور...
یادمان باشد، زیارت عاشورا که می خوانیم، وقتی رسیدیم به «وَ لَعنَ الله...»هایش؛
لحظه ای به خودمان گوشزد کنیم:
نکند این «لعن الله...» شامل حال ما هم بشود؟
مایی که گاه خودمان را «ارزانتر» از شمر و عمر و ابن زیاد می فروشیم...
جمله ای قابل تأمل از شهید مرتضی آوینی:
«کربلا» به رفـــتن نیست... به شـــدن است... !
که اگر به رفـــتن بود... ! شمر هم «کربلایی» است!
در ادامه...
ببینید، کودکی که اسباب بازیها می توانست همه عشقش باشد؛ اما پا بر سر عشق می گذارد به خاطر حسین (ع)؛ تا شاید سستی در اعتقادات بعضی از به ظاهر مسلمانان را به چالش بکشد... اللهم اجعل عواقب اُمورنا خیراً...
اسباب بازیهایم فدای دختر حسین (ع)...!
دریافت
مدت زمان: 2 دقیقه 29 ثانیه
