بیچاره مادر

بیچاره مادر...!

پسـر رو قـدر مـــادر دان که دایـم          کشد رنج پسر بیچاره مـــادر

برو بیش از پدر خواهش که خواهد           تو را بیش از پدر بیچاره مـادر

ز جـان محبـوب تر دارش که دارد          ز جان محبوب تر بیچاره مـادر

از ایـن پهلـو بـه آن پـهلـو نغلتـد           شب از بیـم خطر بیچاره مــادر

نگهـداری کند نـه ماه و نـه روز             تو را چون جان به بر بیچاره مادر

به وقـت زادن تو مـرگ خود را              بگیـرد در نظر بیچـاره مــــادر

بشـویـد کهـنـه و آرایـد او را               چو کمتـر کارگـر بیچـاره مــادر

تموز و دی تو را ساعت به ساعت           نماید خشـک و تـر بیچاره مادر

اگر یک عطسـه آید از دماغـت             پرد هوشش ز سر بیچاره مـــادر

اگر یک سرفـه بی جا نمـایـی              خورد خون جگر بیچاره مــــادر

برای این که شب راحت  بخوابی            نخـوابـد تا سحـر بیچـاره مــادر

دو سال از گریـه روز و شب تو            نداند خواب و خور بیچـاره مــادر

چو دنـدان آوری رنجور گردی             کشـد رنـج دگـر بیچـاره مـــادر

سپس چون پا گرفتی، تا نیـُفتی           خورد غـم بیشتر بیچـاره مــــادر

تو تا یک مختصر جانی بگیری             کند جان مختـصر بیچـاره مــادر

به مکتب چون روی تا  باز گردی         بود چشمش به در بیچـاره مــادر

وگر یک ربـع ساعـت دیـر آیـی          شود از خود به در بیچاره مــادر

نـبیـند هیچکـس زحمت به دنیا            ز مــادر بیشتر بیچـاره مـــادر

تمام حاصلش از زحمت این است          که دارد یک پسر بیچاره مــادر